Tuesday, January 21, 2014

* * *

..Өвөөгийн бяцхан охины итгэл дүүрэн харц. Юунд ч үл дийлдэм, юунаас ч үл эмээх зоригт охин.Тэр хэзээд үл зүрхшээнэ. Учир нь түүнд өвөө нь бий. Өвөөгийнх нь сүүдэр түүнийг чөтгөрөөс хүртэл халхалдаг байлаа. Эрх танхил, итгэл дүүрэн, баяр хөөртэй нэгэн.
Бүгээ татсан орой зүүдлээд сэрчихээд бодит байдал эсэхийг ялгалгүй нүдээ нухсаар нарны сүүлчийн гялаан хэрхэн тасрахыг ажих бүлээн мэдрэмжинд зэргэлдээх байшинг харан зогсохдоо автдагсан. Тэгээд нэг л айдас төрөн зүүд мэт санагдвал “өвөө!! гэж чангахан дуудчихвал л галын өрөөнөөс өвөө нь зэгээн цай барин гэрэл татуулсаар “өө, миний охин сэрээ юу” хэмээн охины унтаж буй өрөөнд орж ирдэгсэн.
Одоо тэр айдаст автан мянгантаа өвөөөөө гэж дуудсан ч хариу үл дуулдах хийгээд зэргэлдээх байшинг халуун нулимс мэт залгилах түнэр харанхуй охиныг мөн адил бүрхэх аж.

Ахиад л өнөө зүүд. Нэг л хоосон оргино.Энэ хоосон мэдрэмж ходоод хонхолзох хийгээд хэн нэгнээр дутах, эсхүл ганцаардлын өтгөрсөн бүдэг мананд хий самардахаас тэс ангид. Энэ бол хэрчигдсэн хуруун тасархай хэрхэн сэвхтэй лентэнд наалдан үхлийн бяцхан цочроог өгөх тэр нэгэн дохиорхуу зүйл. Энэ бол цонх даган урсах хаврын урь хэрхэн бөнжигнөн дуу алдахдаа ахин дахин хурдлан эрчилсээр цонхны тавцанг хэлээрээ шүргэхэрхүү зүйл. Энэ бол хэзээ ч үл жаргах тэрхүү бүлээн наран зэргэлдээх байшинг хэрхэн залгилахыг ажин гайхшрих бяцхан охин өвөөгийнхөө хариу хэлэн өөв! гэхийг сонсохтой ижил зүйл. Хэрэв зээ хэн нэгэн, хагсарч гансарсан эсхүл дүрлийтэл мансуурч элийрсэн, нулимс дүүрэн харцандаа бусдаас тусламж эрэгчид түүний зүүдэнд таарвал, тэр нарны сүүлчийн гялаанд хэрхэн шингэхийг инээмсгэлэн зааж өгнө. Учир нь түүнд өвөө нь бий.