..гөлөглөх гэж буй мөчирс
хэвлийдээ буцахуй..
Цагийг бид үрдэггүй, элээдэггүй, тэр зүгээр л байдаг. Бид
өөрснөө л тэр дунд нь өчнөөн хувирч, царцаж басхүү урсдаг.
Олон жилийн дараа сая л нэг амьсгалаа чагналаа. Нэг үгээр
хэлэхэд анх удаа амьсгалж үзлээ.
Модод дүүрэн төгөл. Горхитой, үл мэдэгхэн манантай. Тэнд
үлдчихсэн.. Одоо хэн ч намайг олохгүй. Гоё доо..
Аньсган завсар хавчуулаастай гэрэл, залгиад залгиад
нэмэргүй. Хацарт мөрөө үлдээж.. Сахиллаггүй хог!
Бүгд л өнө мөнхийн зүйлсийг хаа нэгтээгээс тэмтчиж, аман
дотроо бувтнах авч, ачир дээрээ нэг зэрэглээнээс нөгөө рүү хий самардхаас
цаашгүй..
Аа, гэхдээ мөнхийн агшин л лав байх юм. Яг л зуурдынх шиг..
Амьгүй хотын дээгүүр элих хэрээс.
мянга мянган солиотнуудыг өвөр дээрээ нойрсуулах байгаль-
нигүүлсэл
/13.1.19.Богд уулl/
No comments:
Post a Comment