Tuesday, April 30, 2013

цонхон дээр үлдсэн хэдэн мөр


..салхинд түүний үс хийсэн алтадсан нүүрийг нь илбэнэ. тэр аньсагаа алгуурханаар нээн, жаргах наранд бүхэлдээ уусна. хаа нэгтээгээс бяцхан тоосонцорууд амь орон, хэн нэгний хэвлийд тэмдэг үлдээн тийчигнэнэ.
/Вавилоны дагинасын тэмдэглэлээс/
       
Эзэнгүй: цаг хугацааны тухай хэрхэн дуулах билээ.. дууллаа гэхэд хир удаан?

Номлогч: Итгэлээ гээчихсэн хэн нэгэн над дээр ирвэл би галыг нь үгээр өрдөхийг хичээдэг. Зүгээр л хичээдэг, гал нь болж нэгэнт чадахгүйгээс хойш,  доторх галаа олоход нь туслахыг хүсч, амьдрах хэрэгтэй хэмээн итгэл үнэмшил дүүрэн уйгагүйгээр ятгадаг. Гэвч, хамрын шуухитнаа тусч орондоо хэвтэн, итгэлийн галаа нэгэнтээ өрдөхөөр дуугаа хураах бүртээ дараачийн тайвширлыг хайн самгардаж буйгаа үзэн ядаж, чөтгөрийн амисхалыг өөрөөсөө нэвт мэдэрдэг. Яг тэр мөчид өрөө минь тэр чигтээ галаар дүрэлздэг. 

Янхан: би буй биеэрээ бүхнийг цагаатгадаг. тэдний ихэнх нь харцыг минь залгин, хүзүүг минь озохдоо надад дуу алдан залбирч, бүх зүйл дуусан өндийх үестээ миний жигшил зэвүүцлийн ертөнцөөс үтэр түргэн салахыг хичээн энгэрээ яаран товчилцгоодог. би нэгээс авсан харцаа нөгөөд залгиулна. энэ бүхэн өөрөөр байх аргагүй. надад харц үгүй. би ариун.. ариун.

Дуранчин: өдөр хоногыг зүгээр л элээх гэдгийг утгаар нь үзүүлж байна дөө. ямархан нэгэн зүйл хийсэн ч тэр нь ганцаараа, хоёулаа,  гучуулаа байна уу хамаагүй гол нь хийгдэж байгаа үйл хэрэг нь ямар ч үнэ цэнэгүй болохыг мэдрэх хамгийн хогийн. эл бүгдээс илүүтэй тухайн хийж буй зүйл, зан үйл, дадал, хүслийн илрэл за юу гэж ч нэрлэхсэн хамаагүй зөв, үнэн, ийм л байх учиртай гэж үзсэнд алдаа оршиж байгаа юм. . гол нь юунд ч харамсахгүй байх хэрэгтэй. юунд ч..


Дусал нэвчсэн хоосон цааснаас гунигийн мөр хайгаа юу? тэгээд олсон уу?


No comments:

Post a Comment